Αγαπητοί γονείς, ζούμε μια πρωτόγνωρη κρίση που έχει επιφέρει εκρηκτικές αλλαγές στη ζωή όλων μας. Η ανατροπή της καθημερινότητάς μας επιδρά σε όλες τις σταθερές (ψυχικές, κοινωνικές, υλικές) που μας προσδιόριζαν ως άτομα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να δημιουργούνται συναισθήματα φόβου, αγωνίας, ανησυχίας για το «τι μέλλει γενέσθαι...» καθώς και συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και θυμού για την απώλεια της μέχρι τώρα «γνωστής ζωής μας». Χρειάζεται, λοιπόν, να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας, και αν χρειαστεί να επανεφεύρουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό!

Τα παιδιά είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες που απορρυθμίζονται πολύ περισσότερο και χρειάζεται να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να μπορέσουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Τα παιδιά στις δύσκολες καταστάσεις αντιδρούν με διάφορες αλλαγές στην συμπεριφορά τους. Είναι πιθανό να εμφανίσουν συμπεριφορές όπως:

Α) Μεγαλύτερη προσκόλληση στους γονείς
Β) Εκνευρισμό και ανησυχία
Γ) Απόσυρση και επιθετικότητα
Δ) Συχνές αλλαγές διάθεσης και μεγαλύτερη απαιτητικότητα
Ε) Νυχτερινούς εφιάλτες, ενούρηση κ.α

Παρακάτω σας παραθέτω κάποιους τρόπους για να βοηθηθείτε ,όσον αφορά τα παιδιά σας, στη διατήρηση και διαφύλαξη της ψυχικής τους υγείας.

1) Δημιουργήστε ένα προστατευτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο το παιδί θα αισθάνεται ασφάλεια και φροντίδα.

2) Παραμείνετε ήρεμοι και διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας, καθώς τα παιδιά εισπράττουν την ανησυχία των γονιών τους.

3) Ενημερώστε τα παιδιά για τα πραγματικά γεγονότα, ανάλογα βέβαια με ην ηλικία τους, και πληροφορήστε τα με ποιους τρόπους μπορούν να είναι ασφαλή. Ειδικότερα για τους εφήβους, φροντίζουμε ώστε η πληροφόρησή τους να είναι ελεγχόμενη, από αξιόπιστη πηγή και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

4) Εξηγήστε με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο για ποιους λόγους δεν μπορούν να δουν τους φίλους τους ,τους παππούδες κ.λ.π και δώστε τους εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας(τηλέφωνο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης).

5) Βοηθήστε τα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους (φόβο, θυμό, λύπη) μέσω διάφορων δραστηριοτήτων όπως ζωγραφικής, παιχνιδιού κ.α

6) Ακούστε «ενεργητικά» τα παιδιά δίνοντας προσοχή στα συναισθήματα που εκφράζουν και καθησυχάστε τα.

7) Δείξτε τους την αγάπη σας, αγκαλιάστε τα και πείτε τους πόσο περήφανοι είσαστε γι'αυτά.

8) Οργανώστε ένα καθημερινό πρόγραμμα «ρουτίνα» αλλά όχι με πολύ αυστηρό και αγχώδη τρόπο.

9) Αν για κάποιο λόγο χρειαστεί να χωριστείτε από τα παιδιά, εξασφαλίστε τακτική επαφή(τηλεφωνική επικοινωνία) και διαβεβαιώστε τα πως τα αγαπάτε.

10) Παρουσιάστε τους θετικές και αισιόδοξες καταστάσεις από την κοινότητα για άτομα που ανάρρωσαν ή που βοήθησαν άλλους να αναρρώσουν. Τους δίνετε ελπίδα και προοπτική: είναι μια κατάσταση που έχει αρχή, μέση και τέλος. Θα περάσει και θα ξαναβρούν τους φίλους τους και τις συνήθειές τους.

11) Τέλος, φροντίζετε να έχουν μια ισορροπημένη διατροφή, φυσική δραστηριότητα και σταθερές ώρες ύπνου.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗ ΘΕΑΝΩ